คนเบาปัญญา และสะใภ้ผู้โง่เขลา
คนเรานี่ก็แปลกดีนะ สมัยก่อนพ่อแม่ไม่มีเวลาเลี้ยงดูลูก เนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจที่ฝืดเคืองต้องทำมาหากินเลี้ยงครอบครัว ภาระในการเลี้ยงดูเด็กๆในครอบครัว มักจะตกเป็นของพี่คนโต ซึ่งเปรียบเสมือนพ่อแม่จำเป็นที่ต้องรับภาระเลี้ยงดูน้องๆ ต้องคอยสอดส่อง อยากไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆวัยเดียวกันก็ทำไม่ได้ ถ้าอยากไปก็ต้องกระเตงน้องเข้าเอว แล้วอุ้มไปด้วย มันร้องไห้ก็โดนตี จะกินข้าวก็ต้องป้อนมันก่อน มันถุยข้าวทิ้งทำพื้นเลอะเทอะพี่ก็ต้องรับผิดชอบ มันทำชามแตกพี่ก็ต้องรับผิดชอบ
ต่อเมื่อมันเติบใหญ่ มีเมียไ้ด้ มันกลับลืมบุญคุณพ่อแม่ หรือพี่ที่ชุบเลี้ยงอุ้มชูมันมาตั้งแต่มันยังไม่ประสีประสา เมียย่อมสำคัญเสมอ พี่ว่ากล่าวตักเตือนน้องสะใภ้ด้วยเห็นไม่สมควรในบางเรื่อง เมียก็ไปฟ้องผัวมันให้เกิดเรื่องราวใหญ่โต นี่แหละหนาพระพุทธองค์จึงเคยมีพุทธวัจนะสอนบรรดา ลูกสะใภ้ทั้งหลายว่า
" ความในอย่าเอาออก ความนอกอย่าเอาเข้า " เพราะมันจะพาครอบครัวฉิบหาย ด้วยลมปาก
" ความในอย่าเอาออก ความนอกอย่าเอาเข้า " เพราะมันจะพาครอบครัวฉิบหาย ด้วยลมปาก
เขาถึงได้บอกว่ามีสะใภ้ดี เป็นศรีต่อครอบครัว มีสะใภ้โง่ชั่ว ย่อมพาครอบครัวฉิบหาย หาความเจริญได้ไม่ เวรกรรมจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น